เศร้าจัง ผมสูญเสียน้ำตาไปให้กับหนังเรื่องหนึ่ง วันนี้ก็เลยจะมา รีวิว The Last 10 Years หนังญี่ปุ่นทำให้ผมเสียน้ำ….ตา! เรียกว่า หนังญี่ปุ่นผมไม่ค่อยชอบดูแนวนี้นะ มักจะดูหนังรักแนวอื่นมากกว่า (ไม่บอกละกันแนวไหน) จริง ๆ ผมชอบดูหนังรักครับ แต่ว่าไม่ค่อยอยากดู แน่ะย้อนแย้ง แต่เหตุคือดูแล้วอิน แล้วก็เสียน้ำตา
อย่างพวกซีรีส์เกาหลีเนี่ย ผมเสียน้ำตาตลอด ล่าสุดก็ Business Proposal ที่นั่งร้องไห้กลางบ้านเลย และเรื่องนี้ บอกเลยว่าหนัก จึงอยากจะมารีวิว แบบรวบรัดให้ทุกคนได้อยากดูกันครับ
รีวิว The Last 10 Years หนังทำให้เสียน้ำตา และคงเสียใจหากไม่ได้ดู
ตัวหนังว่าด้วยเรื่องราว 10 ปีสุดท้ายในการต่อสู้ชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งคือ มัตสึริ (นานะ โคมัตสึ) ที่กำลังเผชิญโรคทางปอดที่รักษาไม่หาย กับชายอีกคนหนึ่ง คาซึโตะ (เคนทาโร่ ซาคากุจิ) ที่ชีวิตเคว้งคว้างจนไม่อยากใช้ชีวิตอยู่บนโลกนี้ต่อ เหตุการณ์ทั้งหมดเริ่มที่พวกเขาไปพบกันในวันคืนสู่เหย้ารวมรุ่นกับเพื่อนเก่าๆ ที่ทำให้ความสัมพันธ์ในช่วงเวลาที่แสนจำกัดถูกสร้างขึ้นมาโดยที่ไม่ทันตั้งตัว
The Last 10 Years คือภาพยนตร์ที่ดัดแปลงมาจากนิยายขายดีของ รุกะ โคซากะ ที่หยิบเรื่องราวการป่วยเป็นโรคร้ายของตัวเองมาถ่ายทอดผ่านตัวหนังสือ ก่อนที่จะเสียชีวิตลงในปี 2017
ภาพยนตร์จได้ มิจิฮิโตะ ฟูจิอิ ผู้กำกับจาก The Journalist (2019) มารับหน้าที่ถ่ายทอดเรื่องราวจากหน้าหนังสือสู่จอภาพยนตร์ พร้อมด้วย โยชิคาสึ โอคาดะ และ มาโกะ วาตานาเบะ จากภาพยนตร์ The True Story of the Bride’s Miracles Over 8 Years (2017) มารับหน้าที่เขียนบท รวมถึงได้ RADWIMPS วงดนตรีป๊อปร็อกระดับแถวหน้าของญี่ปุ่น มารับหน้าที่ร้องเพลงประกอบภาพยนตร์
ด้วยความที่หนังเรื่องนี้มันอิงมาจากเรื่องจริง มันเลยรู้สึกว่า ทัชใจ Inzpy เป็นพิเศษครับ โดยเฉพาะชีวิตที่ไม่เหลืออะไร ไร้แรงจูงใจ อยู่ไปวัน ๆ ซังกะตาย รู้ว่าประเด็นตรงนี้มันเป็นเหมือนปมที่ตรงกับชีวิตของตัวเอง
นานะ โคมัตสึ รับบทเป็น มัตสึริ หญิงสาวที่พบว่าตัวเองนั้นป่วยเป็นโรคร้ายไม่มียาตัวไหนรักษาได้ เธอเป็นเพียง 1 ในคน 10000 คนที่จะเป็นโรคนี้ ชีวิตของเธอถูกจำกัดด้วยการป่วยเป็นโรคนี้ มันจึงทำให้ มัตสึริ ปิดกั้นตัวเองจากการที่จะรักใครสักคน
อีกทั้งยังปิดกั้นโอกาสที่จะได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ชีวิตของเธอเศร้าและหดหู่ และข่าวร้ายที่สุดคือเธอมีชีวิตอยู่เพียง 10 ปีเท่านั้น และนี่คือตัวละครหลักที่จะมาเล่าเรื่องราวของเธอผ่านภาพยนตร์เรื่องนี้ มัตสึริ คือตัวละครที่มีแววตาที่น่าสงสาร สายตาอันหมดหวังและหัวใจที่แสนห่อเหี่ยว
ซึ่ง นานะ โคมัตสึ เอาอยู่มาก ๆ เลย คือทำเอาคนดูชน้ำตาท่วมจอกันหมด เธอเข้าถึงอารมณ์ของตัวละครจริง ๆ และเธอสามารถที่จะสร้างความเชื่อมั่นให้คนดูได้เชื่อว่าเธอคือมัตสึริ และมันทำให้ผมรู้สึกดาวน์มากจริง ๆ เมื่อดูจบ
คาซึโตะ มานาเบะ ชายหนุ่มผู้ที่สับสนในชีวิต ช่วงชีวิตของเขาพบเจอแต่ความสิ้นหวัง จนในบางครั้งเขาแทบจะไม่อยากจะมีชีวิตอยู่และเคยแก้ปัญหาด้วยการ “ฆ่าตัวตาบ” แต่ไม่เป็นผล ชีวิตของ มานาเบะ แม้ว่าจะไม่ได้โรยไปด้วยกลีบกุหลาบแต่เขาก็ไม่ได้มีข้อจำกัดทางร่างกาย
มานาเบะได้รับแรงผลักดันในการใช้ชีวิตจากมัตสึริเสมอมาและยังมีมัตสึริคอยเป็นที่ปรึกษาที่ดี ตัวละครคาซึโตะ มานาเบะเป็นอีกหนึ่งตัวละครที่จะมาแสดงความขัดแย้งของตัวละครมัตสึริและทำให้เราได้เห็นความแตกต่างของทั้งสองคนนี้ได้ชัดมากยิ่งขึ้น
ตัวของคาซึโตะ มานาเบะก็จะแสดงให้เห็นเลยว่าเขาเป็นคนที่หมดหวัง สิ้นหวังและไม่มีแรงผลักดันใด ๆ ในชีวิตเลย แน่นอนว่าเคนทาโร่ ซาคากุจิ นักแสดงก็ได้เล่าเรื่องราวของตัวละครนี้ได้น่าสนใจและเข้าถึงอารมณ์มาก ๆ ทำให้เห็นถึงวิธีคิดและการแก้ไขปัญหาของตัวละครนี้อย่างลงตัว
เนื้อเรื่องเดินไปในรูปแบบของการค่อย ๆ พัฒนาความสัมพันธ์ ได้รู้ถึงปัญฆา ของการและกัน มันทำให้รู้สึกเศร้า หดหู่ และเอาใจช่วยในความสัมพันธ์ของตัวละคร ยิ่งดู ก็ยิ่งให้กำลัวใจตัวละคร แต่ก็รู้สึกเศร้า และเครียดแทนกับสิ่งทื่ 2 ตัวเอกต้องเจอ
และด้วยข้อจำกัดของเวลาการมีชีวติของตัวละคร มันยิ่งทำให้เรารู้สึกว่า ตัวละครนั้นเต็มที่ และพยายามอย่างดีที่สุดในเรื่องความสัมพันธ์ มัตสึริ อยากจะเก็บความทรงจำดี ๆ เอาไว้ อยากเก้บความทรงจำในช่วงที่มีชีวิตอยู่ให้มากที่สุด การเล่าเรื่องที่มีขึ้น มีลงคือสเน่ห์ของหนังเรื่องนี้
จริง ๆพล็อตแบบนี้มันหาได้ทั่วไปนะ แต่ว่าตัวหนังมันทำให้รู้สึกทัชใจมากจริง ๆ วัดจากปริมาณน้ำตาของ Inzpy ที่เสียไปก็ 10/10 ได้ไม่เสียหาย แต่เสียใจหากไมได้ดูครับ
