นิทรรศการ Polyjuice สุนทรียรสแห่งศิลปะอันแตกต่าง
นิทรรศการ สุนทรียรสแห่งศิลปะอันแตกต่าง ศิลปะ ที่หลาย ๆ คนคุ้นเคยกันแน่นอน หรือ การที่เอาศิลปะต่าง ๆ มารวมไว้ที่เดียว อย่างนวนิยาย แนวภาพยนตร์แฟนตาซีชื่อดังที่คนทั่วโลกหลงรักอย่าง แฮร์รี่ พอตเตอร์ อาจคุ้นเคยกับชื่อของวัตถุเวทมนตร์ชนิดหนึ่งที่มีบทบาทไม่น้อยในเรื่องอย่าง “น้ำยาสรรพรส” หรือ ในชื่อภาษาอังกฤษว่า “Polyjuice Potion” ที่มีสรรพคุณในการทำให้ใครก็ตามที่ดื่มน้ำยานี้สามารถเปลี่ยนร่างแปลงกายไปเป็นใครก็ได้ ไม่ว่าคนผู้นั้นจะมีอายุเท่าไหร่ หรือ เพศอะไรก็ตาม แต่มีข้อแม้ว่าต้องมีส่วนผสม จากร่างกายในส่วนใดส่วนหนึ่ง ลงเข้าไปกับยานี้ด้วย
นิยามของการแสดงผลงานศิลปะ นิยามความต่างที่มีความลงตัว มาอยู่ร่วมในนิทรรสการเดียวกันจากข้อเท็จจริงที่ว่า ผลงานศิลปะของศิลปินแต่ละคนก็ถือเป็นส่วนหนึ่งของตัวตน และ ความรู้สึกนึกคิดของผู้สร้างงานเหล่านั้นอย่างไม่อาจปฏิเสธได้ เราจึงหยิบยืมส่วนหนึ่งจากชื่อของวัตถุเวทมนตร์ที่ว่านี้มาตั้งเป็นชื่อนิทรรศการอย่าง “Polyjuice” หรือ “สรรพรส” เป็นการสื่อไปถึงสุนทรียรสอันแตกต่างหลากหลาย
ในนิทรรศการประกอบด้วยผลงานศิลปะ 5 สไตล์ จาก นักศิลปะทั้ง 5 คน
ชญานิษฐ์ ม่วงไทย – จิตรกรผู้ใช้สีหนาหนักจากเทคนิค Impasto ถ่ายทอดแรงบันดาลใจจากแสงสะท้อนของสีดอกไม้ แสงแดดที่ฉาบ และ เปลียนสีสะท้อนบนกระจกรถในยามที่เธอขับรถออกไปข้างนอกบ้านในช่วงเวลาการระบาดของโรคโควิด-19 ลงบนภาพวาดกึ่งนามธรรมที่จำลองมาจากกระจกหน้าต่างรถ ศิลปินอนุญาตการวาดพู่กันลง ให้สีมีความเคลื่อนไหว สลับทับกันไปมา สื่อถึงเจตนาเคลื่อนคล้อย พื้นผิวสีหนาจากการทับไปมาของสี ซ้ำแล้ว ซ้ำอีก เป็นการสื่อถึงความสัมพันธ์ต่าง ๆ ที่ไร้ระเบียบ แต่มีความน่ารักในเวลาเดียวกัน
อำนาจ วชิรสูตร – จิตรกรผู้ทำงานจากความรู้สึกภายในที่ได้แรงบันดาลใจจากประสบการณ์ในชีวิต ทั้งเหตุการณ์และสถานที่ที่เคยพานพบ หรือข้อมูลในสื่อต่างๆ รอบตัว ทั้งภาพถ่าย สื่อสิ่งพิมพ์ หรือ อินเตอร์เน็ต นำมาตีความใหม่เป็นงานจิตรกรรมกึ่งนามธรรมที่ใช้สีเล่นสีอ่อน ๆ ไม่มาก หากใพื้นผิวทำปฏิกิริยากับแสงเงา จะสร้างมิติทางสายตา เพื่อเข้าไปถึงสภาวะจิตใจของทั้งผู้สร้างงาน และ ผู้ชมไปพร้อมๆ กัน
กำศักดิ์ อติพิบูลย์สิน – จิตรกรผู้ที่ทำงานศิลปะในแนวทางความเคลื่อนไหวทางศิลปะ Abstract Expressionism ที่เน้นในการแสดงออกของอารมณ์ความรู้สึกผ่านการทำงานศิลปะ สื่อความเป็นจริง หากแต่เป็นการถ่ายทอดพลังความเคลื่อนไหวการสบัดแปรงพู่กัน และ สีสันแบบฉับพลันตามสัญชาตญาน อารมณ์ความรู้สึก และ ในด้านภายใต้จิตสำนึกลงบนผืนผ้าใบได้อย่างตรงไปตรงมา และ เป็นอิสระจากเนื้อหา เรื่องราว หรือ วัตถุประสงค์ใดๆ เป็นความงาม และ ความจริงแท้ด้วยตัวเอง
วสันติ เพ็ชรกุล – จิตรกรผู้สร้างงานด้วยการวาดภาพซ้อนทับลงบนระนาบขนาดเล็กจนเกิดเป็นชั้นสี เพื่อแสดงให้เห็นถึงพื้นที่ และ เวลาการเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ด้วยความเชื่อว่างานจิตรกรรมไม่จำเป็นต้องแสดงภาพแทนของสิ่งใด หากแต่สามารถแสดงตัวตนของตัวเองเองได้อย่างบริสุทธิ์ ด้วยการให้ “ภาพวาด” แสดงออกถึง “การวาดภาพ” ที่เป็นเนื้อหาสาระของตัวเอง ผลงานของวสันติแสดงให้เราเห็นว่าการทำงานก็มีแก่นสาร และ ความสำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าผลลัพธ์เลยแม้แต่น้อย
สุดาภรณ์ เตจา – จิตรกรภาพวาดนามธรรม ผู้สร้างผลงานด้วยการใช้ชั้นสีบางเบาถ่ายทอดความประทับใจที่มีต่อธรรมชาติ และ สภาพแวดล้อมรอบตัว รวมถึงสื่อสะท้อนถึงสภาวะในจิตใต้สำนึก และ ประเด็นทางสังคม ผลงานชุดนี้ของเธอได้แรงบันดาลใจจากการเดินทางกลับบ้านไปขึ้นดอยที่เชียงใหม่ นิยามที่ว่าปราสบการณ์จะสร้างความรู้สึก เหมือนศิลปะนั้นเอง
